چهار روش موقعیت یابی GPS ردیاب

چهار روش موقعیت یابی اصلی وجود دارد: GPS ، LBS ، BDS و AGPS.

1. موقعیت یابی ماهواره ای GPS: بر اساس موقعیت ماهواره ای ، ماژول های GPS و آنتن ها روی تجهیزات قرار دارند. با استفاده از سرویس داده سلولی به عنوان GPRS ، مختصات ردیابی بلافاصله به یک سرور امن سیستم عامل ردیابی منتقل می شوند. سرور مختصات طول و عرض جغرافیایی را برای تعیین آدرس محل محاسبه می کند. دقت موقعیت یابی GPS مربوط به خود تراشه و محیط واقعی استفاده است. به طور کلی ، دقت موقعیت یابی GPS در حدود 5 متر است.

 

2. موقعیت یابی LBS: خدمات مبتنی بر موقعیت مکانی (LBS) از انواع مختلفی از فناوری موقعیت یابی برای به دست آوردن موقعیت فعلی دستگاه موقعیت یابی استفاده می کند و منابع اطلاعاتی و خدمات اساسی را از طریق اینترنت موبایل به دستگاه موقعیت یابی ارائه می دهد. LBS از پلت فرم سرویس اینترنت موبایل برای به روزرسانی و تعامل با داده ها استفاده می کند ، تا کاربران بتوانند از طریق موقعیت مکانی مکانی خدمات مربوطه را بدست آورند.

 

3. موقعیت یابی BDS: سیستم ماهواره ای ناوبری BeiDou (BDS) یک سیستم ناوبری ماهواره ای جهانی است که توسط چین ساخته شده است. این سومین سیستم پیمایش ماهواره ای بالغ پس از سیستم موقعیت یابی جهانی ایالات متحده (GPS) و سیستم ناوبری ماهواره ای GLONASS روسیه (GLONASS) است.

 

4- موقعیت یابی AGPS: سیستم موقعیت یابی دستیار جهانی (AGPS) مبتنی بر GPS است ، بنابراین اولین گام برای موقعیت یابی جستجوی ماهواره های GPS موجود در منطقه فعلی است. AGPS می تواند اطلاعات ماهواره ای موجود را از طریق شبکه به طور مستقیم بارگیری کند و از این طریق سرعت جستجوی ماهواره ها را افزایش دهد. در عین حال باعث کاهش مصرف برق دستگاه نیز می شود.